۲) شما با اکثر مردم احساس «متفاوت» دارید
و به این دلیل است که شما متفاوت هستید! میانگین IQ حدود صد امتیاز است. یک فرد باهوش حدود ۱۳۰ امتیاز یا بالاتر دارد.
اکثریت جمعیت (۹۸%) دارای ضریب هوشی زیر ۱۳۰ هستند. این بدان معناست که تنها ۲% از مردم جهان همان ضریب هوشی شما را دارند!
وقتی به این شکل به آن نگاه می کنید، منطقی است که چرا اینقدر احساس متفاوتی دارید – چون شما هستید! شما در تلاش هستید که در جامعه خود احساس کنید زیرا جامعه شما چیزها را به گونه ای متفاوت از شما می بیند.
حتی اگر دوستان خوبی داشته باشید، می بینید که آنطور که شما فکر می کنید، فکر نمی کنید. این همان احساسی است که هر از گاهی تنهایی شما را به درد می آورد…
۳) از عیب های خود بیش از حد آگاه هستید
هوش هیجانی و هوش IQ همیشه دست به دست هم نمی دهند. شما می توانید باهوش باشید و اصلاً هوشمند نباشید!
اما به طور کلی، آنها دست به دست هم می دهند. این معناست که شما به عنوان یک فرد، خود را بیشتر از هرکسی درک کنید. شما دقیقا می دانید که چه کسی هستید و چرا کارهای خاصی را انجام می دهید.
نکات مثبت در این مورد وجود دارد. مديريت تعارض، تأمل در رفتارتان، عذرخواهي واقعي از آنها كه به آنها صدمه زده اند و دنبال رويايتان آسان تر مي شوند.
اما همچنین باعث می‌شود که نسبت به عیب‌های خود بیش از حد آگاه شوید و این نوع خودآگاهی است که می‌تواند باعث شود، ناامنی و فقط یک تنش به خود بشود.
به همین دلیل معاشرت برای شما سخت است. شما می بینید چه کاری انجام می دهید و اشتباه می گویید، بنابراین در طول و بعد از رویداد عصبی یا بیش از حد از مضطرب می شوید.
این نگرانی‌ها و ناامنی‌ها، به‌ویژه وقتی با دیگران صحبت می‌کنند، می‌توانند باعث شوند تا شما احساس تنهایی کنید…
۴) شما می توانید برای برخی از افراد ترسناک باشید
این تقصیر شما نیست، اما برخی افراد هوش شما را ترسناک می دانند. حتی اگر سعی کنید دوستی پیدا کنید، مردم به راحتی نمی توانند با شما دوست شوند. می توانید آنها را برای شما آسان تر درک کنید و احساس کنید که در شرکت آنها مشارکت دارید. اما آنها در شرکت شما بسیار امن. دانش شما برای آنها یک خطر است و اصلا شما را نمی فهمد. در واقع، آنها از شما احساس ترس می کنند!
وقتی کسی این احساس را نسبت به شما دارد، ممکن است خیلی مهربان نباشد. آنها ممکن است بی ادبی، تضعیف کننده، حامی یا فقط بداخلاقی باشند. من کاملاً معتقدم که اگر مردم شما را دوست ندارند، آنها مردم شما هستند – و جمعیت شما در جایی بیرون هستند! اما با توجه به اینکه تنها 2 درصد از سطح IQ شما را به اشتراک می گذارد، پیدا کردن جمعیت شما می تواند واقعاً سخت باشد. این معناست که دوستیابی واقعاً بسیار سخت است…
۵) اعتماد به دیگران برای شما سخت است
مردم قادر به انجام انواع چیزهای زشت هستند، مانند دستکاری، گرفتن، احساس گناه، ظلم، این لیست ادامه دارد… البته، آنها همچنین قادر به انجام کارهای عالی، دوست داشتنی، مراقبت، مهربان و متفکر هستند! اما طبیعت این است که بر بدی ها انسان این کند، اینطور نیست؟
تحقیقات نشان می دهد که این یک پاسخ تحولی است. ما بدی هایی را که برای ما و دیگران اتفاق می افتد به خاطر بسپاریم تا بتوانیم در آینده از آن بمانیم و زنده بمانیم. در دنیای مدرن، ما چیزهای منفی را به خاطر می آوریم تا خود را در برابر بزرگترین آسیبی که می شناسیم محافظت کنیم – درد عاطفی.
متأسفانه، در دنیایی که اخبار در دستان ما است، این امر می‌تواند منجر به مسائل مربوط به اعتماد شود که به شدت از کنترل خارج می‌شوند – به ویژه زمانی که باهوش هستند و هوش هیجانی بالاتری دارند. خواندن چیز بدی که برای یک غریبه کاملاً اتفاق افتاده است می‌توان این ترس را ایجاد کرد که برای شما نیز اتفاق بیفتد. به علاوه، چون مردم را می‌فهمند، می‌دانند که چه چیزی باعث می‌شود کسی از کنترل خارج شود و رفتار کند. که شما را به عدم اطمینان از ناپذیری به خوبی های دیگران سوق می دهد…
۶) از غیبت کردن لذت نمی برید
همه عاشق شایعه هستند، درست است؟ به طور کلی، بله. اما وقتی ضریب هوشی بالایی دارید و ذهنی بالغ دارید، نه، نه واقعاً.
یک ضرب المثل عالی وجود دارد که می گوید: «ذهن های کوچک درباره مردم می گویند، ذهن های بزرگ درباره ایده ها». که اساساً به این اشاره دارد: افراد باهوش غیبت نمی کنند!
با این حال شایعه پراکنی راهی آسان برای ارتباط با دیگران و دوستیابی است. در محل کار، مدرسه یا دانشگاه، صحبت در مورد دیگران یک اتفاق رایج است. وقتی درگیر این حرف‌های غوغایی می‌شوید، چیزی برای صحبت با دیگران است. می توان به شما کمک کرد تا با مردم دوست شوید و ارتباط برقرار کنید. وقتی درگیر نمی شوم یا حتی نمی دانم، خیلی سخت تر است. برخی از مردم نمی دانند اگر به شما بگویید چه می گویند که شما شایعات نمی کنید. آنها حتی ممکن است فکر کنند که شما «گیر» یا «خسته کننده» هستند زیرا نمی توانید در مورد زندگی دیگران بحث کنید…
۷) نیازی به تایید خارجی وجود دارد
افراد باهوش دارند در خودتنظیمی بسیار خوب عمل می کنند. یک مطالعه بر روی کودکان نشان داد که هر چه ضریب هوشی شما حتی در دوران کودکی بالاتر باشد، خودیختگی و مدیریت احساس آسان‌تر است. بنابراین افراد باهوش به دیگران «نیاز» ندارند. به درمورد یک موقعیت دردسرساز یا یک تصمیم بزرگ با یک دوست صحبت می کنند. چرا؟ زیرا می توان تصمیم گرفت – بدون تایید دیگران.
گاهی اوقات این یک چیز عالی برای شماست، اما نه همیشه. برای اطرافیانتان هم خوب نیست. وقتی به روی مردم باز نمی‌شوید، ممکن است احساس نکنند که واقعاً شما را می‌شناسید. ممکن است احساس کنید که واقعاً شما را می شناسید به همین دلیل است که گاهی اوقات ممکن است احساس کنید با دیگران ارتباط برقرار کنید. فکر نمی کنم نیازی به صحبت با آنها در مورد زندگی خود داشته باشید، بنابراین این کار را نمی کنید. اما به همین دلیل، شما از ایجاد ارتباطات عاطفی واقعی با افراد زندگی خود غافل می شوید.
۸) زمان تنهایی را می دهید
درست است که افراد باهوش دارند شرکت خود را ارائه دهند. دو دلیل اصلی برای این وجود دارد.
اولاً، چرا که در بالا گفتیم، آنها نیازی به چیز دیگری ندارند. از انجام کارها به تنهایی خوشحال هستند و برای انجام آن نیازی به حمایت از آنها ندارند.
ثانیاً، چون ذهن آنها بسیار «روشن» است، می‌تواند ساعت‌ها در آنجا بمانند. آنها برای سرگرمی به شخص دیگری نیاز ندارند تا با او صحبت کنند. مغز مغز سرگرمی است!
انجام کارها به تنهایی همیشه برای آنها خوب است. با این حال، گاهی اوقات، متوجه می شوند که خوب هستند که کمی همراهی کنند.
اما آنها را زمانی متوجه می‌شوند که بیرون رفته‌اند، وقتی برای پیدا کردن کسی که همراهشان هستند خیلی دیر شده است. و این باعث می شود احساس تنهایی کنند…
۹) سرگرمی ها و علایق “غیر معمول” دارید
هیچ سرگرمی “غیر معمول” نیست. ممکن است کمی غیر معمول باشد، مخصوصاً برای آنچه هستید! مثلاً اگر کاملاً جوان هستید، ممکن است به افراد فردی هم سن و سال خود را پیدا کنید که دوست دارید به کلوپ های کتابخوانی، تماشای پرندگان یا پرورش سبزیجات در خانه علاقه داشته باشید.