محیط زیست چیست؟ محیط آرام به حالتی از آرامش آرام و تمرین ترمیمی اطلاق می‌شود که در حین حفظ هوشیاری، آرامشی مشابه خواب ایجاد می‌کند. این مفهوم که توسط اندرو هوبرمن، عصب شناس معروف شد، هدف این است که انرژی دوباره انرژی ذهنی و تقویتی تاب آوری جسم، کاهش، افزایش بازیابی شناختی و بهبود سلامت کلی با اجازه دادن به افراد برای کنترل سیستم عصبی و ادراکات خود آگاهانه است.
در دنیای پرشتاب و رقابتی امروزی، استرس مشکل رایجی است که هم بر سلامت روحی و هم سلامت جسمی ما تأثیر می گذارد. با این حال، راه حلی برای این مشکل وجود دارد، آرام آرام. طبق تحقیقات بعدی، قوانینی که توسط دکتر الکساندرا کراسول (Alexandra Crosswell) توضیح داده شده است، آرام آرام می تواند تحول ایجاد کند برای مبارزه با اثرات منفی استرس باشد.
استراحت اجتماعی دقیقا چیست؟
ساکن ساکن، فقط یک لحظه کوتاه آرامش نیست. این روانی فیزیولوژیکی یک محیط است که هم ذهن و هم بدن را جوان می کند. با این، به دلیل استرس زندگی، بسیاری از افراد تسلط دائمی بر سیستم عصبی سمپاتیک خود را تجربه می کنند، که تغذیه تغذیه را به جز در سخت ترین مراحل خواب می کند.
محیط اجتماعی چه تفاوتی با آرامش معمولی دارد؟
در این که غذا دادن به گربه یا قدم زدن آرام ممکن است باعث کاهش استرس شود، حالت استراحت در حالی که از فعالیت های ناشی از حواس پرتی است. به کراس ول، دسترسی به حالت محیطی شامل یک فرآیند پیچیده دو مرحله ای است. در بخش اول، افراد از نظر بررسی و امنیت اجتماعی می‌توانند. یعنی محیطی بدون تهدید، پذیرنده و فراگیر را تجربه می کنند. این ادراک انرژی متابولیک و توجه شناختی را حفظ می کند و می تواند به یک فرآیند دوم یعنی روانی می شود. در ایمنی روانی، الگوهای فکری آزاردهنده از بین می‌روند و حالتی را برای حفظ محیط ایجاد می‌کنند. شیوه‌های متفکرانه مانند مدیشن، یوگا، درک، دعا، تجسم‌های هدایت‌شده و صوت‌درمانی احتمالاً با افزایش احساس امنیت، بهزیستی روان‌شناختی را می‌سازد.
اما چرا حفظ نیاز است؟
پاسخ در مقابله آن با تلفات استرس مزمن نهفته است. در دنیایی که سیستم عصبی سمپاتیکاً غالباً حکمرانی می کند، آرام آرام را باز می کند و ترازو را به سمت تسلط پاراسمپاتیک خم می کند. این تغییراً یک فرار زودگذر نیست. این یک سرمایه گذاری استراتژیک برای بلندمدت ما است.
خانواده مجتمع بسیار فراتر از قلمرو آرامش است. آن مهم و تاثیرگذار است، از افزایش احساس عاطفی گرفته تا تقویت نشانگرهای سلامت جسمانی مانند فشار خون و سطح هورمون. با ترویج جوانسازی سلولی، محیط زیست به عنوان اسپری در برابر آسیب های زمان و استرس عمل می کند و راهی برای سلامتی و شادابی مطلوب می دهد.
اما نکته مهم اینجاست که آرام آرام ساعت ها وقت ما را نمی طلبد و ممکن است باعث افزایش خلاقیت و بهره وری شود.
حتی تمرین‌های متفکرانه مختصر، مانند 10 تا 20 دقیقه مدیتیشن در روز، می‌تواند روندهای ترمیمی را در سلول‌های ما شعله‌ور کند و آن را برای همه، صرفاً از برنامه‌ها، در قرار دادن، انجام دهد.
در سفر شما به سمت استراحت چه اتفاقی می افتد؟
با تمرین‌های دگرگون‌کننده مدیتیشن، یوگا و تجسم‌های هدایت‌شده، در مورد واکنش بدن خود به استرس به دست می‌آوریم و خودآگاهی و احساس آرامش می‌کنیم. اولویت دادن به آرامش به ما قدرت می‌دهد تا سلامت خود را کنترل کنیم و مسیر نشاط و تاب آوری را هموار کنیم.
در دنیایی تحت فشار استرس قرار گرفته است، جایی که به پناهگاه ما تبدیل می شود که در میان هرج و مرج امیدی را به ما می دهد. اجازه دهید به ندای آرامش عمیق پاسخ دهید، زیرا در آغوش آن، پتانسیل واقعی خود را کشف می کنید.